Yaşlanma sürecine bağlı işitme kaybı (presbiyakuzi), iç kulaktaki koklea yapısına zarar veren doğal bir dejeneratif süreçtir. Zaman içinde iç kulaktaki tüy hücreleri ve sinir lifleri azalır; ayrıca mikrodamarlardaki kan akımı düşerek oksijen ve besin taşınması zorlaşır. Bu değişiklikler, önce yüksek frekanslı sesleri algılamayı güçleştirirken, ileri aşamalarda konuşma seslerinin bile net anlaşılmasını engeller. Genetik yatkınlık, uzun yıllara yayılan gürültü maruziyeti ve sistemik hastalıklar (diyabet, hipertansiyon) presbiyakuzinin şiddetini ve başlangıç yaşını etkileyebilir.
Presbiyakuzi, sosyal izolasyon, depresyon ve bilişsel gerileme riskini artırır; çünkü işitme kaybı, beyin kaynaklarının ekstra çaba harcayarak işitsel bilgiyi işlemeye yönelmesine ve diğer bilişsel işlevlere ayrılan enerjinin azalmasına yol açar. Tanıda saf ses odyometrisiyle işitme eşiği kaybı saptanır; konuşma algılama testleri ise gerçek yaşam dinleme zorluklarını objektifleştirir. Yönetim planı, doğru teşhis sonrası uygun işitme cihazlarının kullanımı, konuşma okuryazarlığı eğitimi ve gerektiğinde akustik rehabilitasyon programlarını içerir. Düzenli takiplerle cihaz ayarlarının yaşla değişen ihtiyaçlara göre güncellenmesi, danışanın iletişim becerilerinin ve yaşam kalitesinin sürdürülebilir biçimde korunmasını sağlar.