Çocuklarda işitme kaybı genellikle fark edilmesi zor bulgularla başlar; bu nedenle ebeveyn ve öğretmen gözlemleri büyük önem taşır. Küçük yaşlarda bebekler gürültülü ortamda bile seslere tepki vermekte gecikme gösteriyorsa, yüksek sesle konuşulduğunda dönüp bakmıyorsa veya çıngırak, zil gibi gündelik seslere karşı tepkisiz kalıyorsa erken dönemde değerlendirme gereklidir. Yürümeye ve konuşmaya başlama sürecinde gecikme, taklit etme becerisinin zayıf olması veya kelime hazinesinin yaşıtlarına göre geride kalması da işitme problemlerinin habercisi olabilir.
İlkokul çağındaki çocuklarda ise sınıfta öğretmeni duyamama, sık sık “Ne dedin?” diye sorma, televizyonda sesi aşırı açma, grup oyunlarında sesli komutları yanlış anlama gibi davranışlar öne çıkar. Sosyal ortamlardan geri çekilme, arkadaşlarıyla iletişim kurmakta zorlanma veya ders başarısında ani düşüşler de ihmal edilmemesi gereken sinyallerdir. Ayrıca, kulaklarını çekiştirme, sık sık kulak ağrısından şikâyet etme veya denge sorunları yaşama gibi fiziksel belirtiler de işitme kaybının eşlik eden işaretleri olabilir. Erken tanı ve müdahale, çocuğun dil gelişimi, akademik başarısı ve sosyal becerileri için kritik öneme sahiptir.