İşitme kaybı, birçok farklı faktörün tek başına veya bir arada etkisiyle ortaya çıkabilir. Doğuştan gelen genetik yatkınlık; işitme organının yapısal gelişiminde rol oynayan gen mutasyonları sonucu iç kulak hücrelerinde hasar ya da eksiklikler meydana gelmesine yol açar. Bunun yanı sıra, yaşlanma süreci (presbiyakuzi) ile iç kulaktaki tüy hücreleri zaman içinde azalır ve işitsel sinir bağlantılarında zayıflama gözlenir.
Çevresel etkenler de işitme kaybının önemli bir nedenidir. Uzun süreli veya yüksek ses düzeyine (sanayi makineleri, konserler, kulaklıkla yüksek sesli müzik dinleme) maruziyet, iç kulaktaki hassas tüy hücrelerini geri dönüşümsüz şekilde tahrip eder. Tekrarlayan orta kulak enfeksiyonları (otitis media), kronik kulak iltihapları ve kulak zarında delik oluşumu da ses iletimini aksatarak iletim tipi işitme kaybına yol açar.
Bunun dışında kafa travmaları, ani basınç değişimleri (barotravma), kulak kiri birikimi ve nadir de olsa ototoksik (iç kulağa zarar veren) bazı ilaçların kullanımı (aminoglikozid grubu antibiyotikler, bazı kemoterapi ilaçları) iç kulağın işlev kaybına neden olabilir. Metabolik ve sistemik hastalıklar (diyabet, hipertansiyon) ve otoimmün durumlar da iç kulak mikrodamarlarında tıkanmaya veya inflamasyona yol açarak işitme kapasitesini azaltabilir. Bu çeşitlendirilmiş etkenler, erken tanı ve önleyici tedbirlerle kontrol altına alınamadığında kalıcı işitme kayıplarına dönüşebilir.