Tinnitus, kişinin kulağında ya da başında dış ortamdan gelmeyen sesler duyması durumudur. Bu sesler genellikle çınlama, uğultu, vızıltı, tıkırtı şeklinde tarif edilir. Tek başına bir hastalık değildir; altta yatan başka bir durumun belirtisi olabilir.
Tinnitusun nedenleri kişiden kişiye değişir ve doğru tanı için detaylı odyolojik ve tıbbi değerlendirme gerekir.
Tinnitusun en sık nedenlerinden biri işitme kaybıdır. İç kulakta bulunan işitme hücrelerinin hasar görmesi, beynin “eksik ses sinyallerini” kendi üretmesiyle sonuçlanabilir. Bu durum özellikle yaşa bağlı işitme kaybı (presbiakuzi) ve gürültüye bağlı işitme kaybında sık görülür.
Yüksek sesli ortamlarda uzun süre bulunmak (konserler, sanayi makineleri, kulaklıkla yüksek sesli müzik) hem kalıcı işitme kaybına hem de geçici veya kalıcı tinnitusa yol açabilir.
Kulak kiri (serumen), orta kulak iltihabı veya östaki borusu problemleri, sesin iletimini bozarak tinnitus hissine neden olabilir.
Bazı tinnitus tipleri nabızla senkronize olarak duyulur (pulzatil tinnitus). Bu durum, damarsal anomaliler, yüksek tansiyon veya damar tıkanıklıkları gibi dolaşım bozukluklarından kaynaklanabilir.
Bazı antibiyotikler, kemoterapi ilaçları, yüksek doz aspirin gibi ilaçlar iç kulağa zarar vererek tinnitus oluşumuna yol açabilir.